Popularne określenie „KVH” to skrót od niemieckiego słowa Konstruktionsvollholz /lite drewno konstrukcyjne/.
Wbrew rozpowszechnionym poglądom nie jest to żadna norma techniczna, a jedynie znak towarowy, należący do stowarzyszenia producentów takiego drewna (Überwachungsgemeinschaft Konstruktionsvollholz e.V.). Jednak używanie tego znaku jest ściśle reglamentowane i uzależnione od spełnienia precyzyjnie określonych warunków w zakresie doboru surowca (gatunki iglaste, drewno z wyłączeniem części rdzeniowej), suszenia komorowego (do 15% wilgotności), obróbki (struganie, wycinanie fragmentów zawierających wady), łączenia (złącze na mikrowczep) itp. W rezultacie kupując drewno oznaczone jako „KVH” mamy gwarancję otrzymania produktu spełniającego wysokie wymogi wytrzymałościowe (klasa C24), jakościowe (wilgotność, odporność ogniowa, biologiczna) czy też wizualne (klasa Si – na widoczne elementy, Nsi -na elementy niewidoczne, może mieć np. przebarwienia, drobne nierówności powierzchni itp. wady wyłącznie estetyczne).
Drewno KVH produkuje się w różnych przekrojach (standardowe grubości 60, 80, 100, 120 mm) których wspólną cechą jest długość 13 m. I tu jest, jak to mówią w krainie producentów KVH, Hunt begraben, czyli pies pogrzebany, bowiem podstawowa idea wytwarzania KVH polega na tym, że tak znaczna długość belek pozwala na optymalizację rozkroju i tym samym minimalizację procentowego udziału odpadów. A to już czysta oszczędność. Oczywiście dodatkowym atutem jest możliwość wykonania konstrukcji większej rozpiętości. Te zalety przesądzają o stałym wzroście popularności drewna KVH.
Z kolej „C24” to oznaczenie klasy wytrzymałości mechanicznej drewna konstrukcyjnego. Wytrzymałość tę ocenia się według normy europejskiej PN-EN338. Klasy „C” (od C14 do C50) odnoszą się do drewna iglastego. Określa się je na podstawie parametrów mechanicznych, takich jak wytrzymałości na zginanie, rozciąganie wzdłużne i poprzeczne, ściskanie, moduł sprężystości itd. Klasyfikacja ta jest jednakowa dla drewna suszonego czy wilgotnego, struganego czy też szorstkiego. Czyli oznaczenie drewna jako „C24” stanowi wyłącznie gwarancję dla projektanta, że dany element spełnia określone w normie parametry wytrzymałościowe, które może on przyjąć do wyliczeń konstrukcyjnych budynku.
Reasumując: oznaczenie C24 odnosi się wyłącznie do wytrzymałości mechanicznej konstrukcyjnych elementów drewnianych, natomiast znak KVH stanowi gwarancję spełnienia normy C24 i oprócz tego całego szeregu innych parametrów jakościowych.
Należy zaznaczyć, że w praktyce nazwą „C24” na rozmaitych forach internetowych często określa się (niezbyt poprawnie) suszone i strugane lite drewno konstrukcyjne pochodzenia głównie skandynawskiego.
