Szanowni Państwo. 

Ten artykuł stanowi krótki przewodnik, dający ogólny przegląd kolejnych etapów budowy tarasu i pokazujący, jakie decyzje będziemy musieli podjąć i na co zwrócić uwagę. W żadnym wypadku nie zastępuje instrukcji obsługi czy podręcznika.  Jeśli Państwo nie mają kwalifikacji do samodzielnego wykonania robót budowlanych, stanowczo sugerujemy zlecenie ich wyspecjalizowanej firmie, co pozwoli uniknąć wypadku lub błędów wykonawczych.  

W 10 krokach opisujemy, jak wykonuje się drewniany taras na gruncie. Jakie materiały i narzędzia będą nam potrzebne? Co musimy zrobić i od czego zacząć?

Przy podejmowaniu decyzji o budowie tarasu powinno się uwzględnić:

• usytuowanie i wielkość działki,
• nasłonecznienie, w tym kierunki świata i roślinność na działce,
• tryb życia rodziny,
• styl ogrodu,
• osobiste preferencje.

Na pewno miło, gdy widok z tarasu rozciąga się na piękny ogród, co niesamowicie odpręża i relaksuje. Co do nasłonecznienia – decydują tu osobiste preferencje. Sugerujemy jednak, aby wziąć pod uwagę, że nawet posadzone niedawno, niewysokie rośliny z czasem urosną i mogą zmienić warunki nasłonecznienia.

Taras zazwyczaj lokalizuje się na gruncie przy bryle budynku albo jako jego część, jednak współczesne projekty zawierają też propozycje umiejscowienia tarasu na poziomie piętra czy też poddasza z wykorzystaniem powierzchni nad garażem.

Krok 1. Jak wybrać materiał na taras z drewna? 

Pierwszym krokiem w kierunku samodzielnej budowy tarasu jest wybór odpowiedniego materiału.  Jakie deski na taras najlepiej wybrać? 

Dopasowując typ drewna, należy wziąć pod uwagę:

• wytrzymałość desek – mowa zarówno o odporności na uszkodzenia mechaniczne, jak i klasę ścieralności;
• trwałość – najtrwalsze są gatunki egzotyczne;
• odporność na działanie czynników atmosferycznych – głównie śniegu i deszczu, ale także promieni słonecznych;
• późniejszą pielęgnację – różne gatunki drewna wymagają impregnacji w różnych odstępach czasowych;

Najczęściej wykorzystywane są deski tarasowe sosnowe lub świerkowe, chętnie wybierany jest również modrzew syberyjski.

Deski z europejskich gatunków drewna najczęściej wykonywane są z drzew iglastych, takich jak sosna, daglezja, modrzew europejski lub świerk. Są najtańsze, ale niekoniecznie najbardziej trwałe. Jeśli decydują się Państwo na te gatunki, sugerujemy drewno fabrycznie impregnowane, najlepiej ciśnieniowo. Musimy też mieć świadomość, że i to nie zwolni  nas od okresowej pielęgnacji drewna (olejowania), ale to tak naprawdę dotyczy każdego gatunku drewna. Taras z desek sosnowych ładnie się prezentuje, jest stosunkowo niedrogi oraz łatwy w impregnacji. Może mieć wygląd nieco rustykalny, dobrze wygląda też przy domu w stylu skandynawskim.

Innym chętnie wybieranym drewnem na taras jest modrzew syberyjski, nieco droższy, ale znacznie bardziej odporny. Deski z tego drewna posłużą nam wiele lat.  To drewno ma jednolitą strukturę i wygląda elegancko, dzięki temu dobrze komponuje się z nowoczesną zabudową

Taras z drewna egzotycznego (głównie z gatunków azjatyckich) będzie najdroższy, ale też najtwardszy i najbardziej wytrzymały. Wykazuje się dużo większą odpornością na działanie szkodników oraz warunków atmosferycznych. Azjatyckie drewno mniej się ściera oraz odbarwia pod wpływem promieni słońca. Dodatkowym atutem są piękne głębokie kolory. Wśród gatunków egzotycznych króluje bangkirai.

Kupując deski na taras, należy zastanowić się, czy bardziej odpowiada wariant ryflowany, czyli wzdłużnie żłobiony za pomocą frezarki, czy gładki. W pierwszym przypadku woda będzie lepiej spływać z powierzchni, co sprawi, że podłoga stanie się bardziej stabilna i bezpieczna. Deski gładkie łatwiej utrzymać w czystości, jednak po zmoknięciu będą śliskie.

Krok 2. Narzędzia.

Samodzielna budowa tarasu drewnianego wymaga pewnych umiejętności oraz potrzebne będą narzędzia do obróbki drewna:

• pilarka tarczowa do przycinania desek, a do cięcia belek o większym przekroju przyda się piła łańcuchowa albo ręczna
• do mocowania elementów drewnianych – wiertarka z wiertłami do drewna, zaś w przypadku montowania do elementów betonowych – młotowiertarkę z odpowiednimi wiertłami
• do przytwierdzania desek na specjalne wkręty potrzebne będzie wiertło dwustopniowe z ogranicznikiem głębokości
• przy dużej liczbie połączeń na wkręty przyda się wkrętarka z końcówkami krzyżowymi lub sześciokątnymi.

Do niezbędnych pomiarów wykorzystamy zwijaną miarę, długą poziomnicę bądź tzw. wąż wodny, a także sznur murarski i szpilki mocujące. Prace ziemne i betoniarskie wymagać będą użycia szpadla, taczki, zaś ubicie warstwy podkładowej umożliwi wypożyczona zagęszczarka. Jeśli nie mamy małej betoniarki, niewielką ilość betonu możemy przygotować, mieszając składniki ręcznie, np. w taczce.

Krok 3. Wybieramy konstrukcję i wytyczamy obrys.

Konstrukcja nośna tarasu, szczególnie jej posadowienie na gruncie, zależeć będzie od wysokości tarasu nad otaczającym dom terenem. Poziom nawierzchni powinien znaleźć się nie wyżej niż poziom podłogi w przylegającym do niego pomieszczeniu. Przy wyniesieniu podłogi ponad terenem do ok. 20 cm – taras drewniany układamy na legarach bezpośrednio na utwardzonym podłożu , a przy większej wysokości szykujemy ruszt nośny, oparty na betonowych słupkach lub bloczkach

Właściwe prace należy rozpocząć od wykonania obrysu powstającego tarasu i wskazania charakterystycznych punktów jego konstrukcji. Jak duży powinien być? Jaki rozstaw legarów zaplanować? Na te pytania trzeba znaleźć odpowiedź jeszcze przed przystąpieniem do pomiarów, najlepiej poprzez wykonanie profesjonalnego projektu

Krok 4. Roboty ziemne

W wytyczonym obszarze pod budowę tarasu musimy usunąć warstwę roślinną gleby na głębokość 15-30 cm. Na podłożu piaszczystym oraz w przypadku oparcia konstrukcji na słupkach, głębokość wykopu może być mniejsza. Grunt wybieramy możliwe równomierną grubością, wstępnie wyrównując dno i ustalając wymagany poziom. Jeśli gleba jest gliniasta i ulega okresowemu nawodnieniu, na dnie wykopu warto ułożyć geowłókninę, chroniącą przed mieszaniem się podłoża z kruszywem nasypowym.

Dołki pod słupki robimy w rozstawie nie większym niż 1,2 × 1,2 m, i głębokości ok. 30 cm na gruntach niewysadzinowych (to grunty, które po zamarznięciu nie zwiększają swojej objętości, dzięki czemu budowane na nich obiekty są bezpieczne, nawet gdy mają płytko fundament) lub ok. 90 cm na pozostałych.

Krok 5. Słupki fundamentowe

Słupki pod konstrukcję tarasu najłatwiej będzie utworzyć, wykorzystując tzw. szalunek tracony w postaci kartonowej rury o średnicy 25-30 cm. Przycinamy ją na wymaganą długość.  Oczywiście, szalunek możemy zrobić też ze zbitych desek czy płyt, który po zabetonowaniu rozbierzemy.

Krok 6. Płyty na powierzchni

Przy oparciu podłogi tarasu na płycie wykop wypełniamy piaskiem lub kruszywem budowlanym, który trzeba zagęścić wibratorem powierzchniowym. Na gruncie niestabilnym, gliniastym, wierzchnią warstwę podsypki warto zmieszać z cementem i zagęścić – tworząc stabilny podkład pod płyty. Utwardzona powierzchnia powinna mieć niewielki 1,5%-2% spadek na zewnątrz (od ściany domu), co umożliwi samoczynny spływ wody opadowej.

Poziom podłoża ustalamy zależnie od grubości płyt, na których oparte będą legary.

Rozmieszczenie podparcia musi umożliwić rozstawienie legarów co 40 – 50 cm i oparcie ich w podobnych odstępach. Wierzch płyt trzeba wstępnie wypoziomować.

Należy zawsze unikać bezpośredniego kontaktu legarów z podłożem typu ziemia, płyty betonowe itp. umieszczając pomiędzy nimi warstwę izolacyjną (np. podkładki wykonane z granulatu gumowego). Gumowe podkładki trwale chronią leżące drewno przed przenikaniem wilgoci. Jednocześnie pomagają skompensować małe nierówności. Dzięki podkładkom woda może optymalnie spływać

Krok 7. Ruszt krzyżowy na słupkach

Konstrukcja nośna tarasu oparta na słupkach wymaga utworzenia rusztu krzyżowego, składającego się z belek i prostopadle mocowanych do nich legarów. Przy rozstawie słupków 1 × 1-1,2 × 1,2 m i przy przeciętnym obciążeniu użytkowym tarasu przekroje elementów konstrukcyjnych z drewna sosnowego nie mogą być mniejsze niż 8 × 10 cm dla belek i 4,5 × 6 cm dla legarów.

Układ rusztu dostosowujemy do pożądanego przebiegu desek pokrycia – najczęściej osadzamy je równolegle do drzwi tarasowych, zatem w tym samym kierunku kładziemy belki nośne. Standardowo legary rozmieszczamy co 40 cm, aby nie uginały się pod ciężarem konstrukcji, a w razie konieczności ich zagęszczenia wstawiamy dodatkowe, oparte na dwóch sąsiadujących belkach. Zazwyczaj stosuje się legary o wymiarach 45 mm x 70 mm. Legary powinny być wykonane z drewna o podobnych parametrach wytrzymałościowych co deski tarasowe. Odizolowanie legarów od wilgoci atmosferycznej zwiększa ich żywotność.

Krok 8. Mocowanie konstrukcji

Montaż rusztu krzyżowego na słupkach rozpoczynamy od przyczepienia uchwytów i wypoziomowania belek. W obejmy zabetonowane wystarczy wstawić belki i korygując ich wysokość drewnianymi podkładkami, ustalić ich poziome położenie. Skrajne belki posłużą jako baza do rozciągnięcia sznura, którym wyznaczymy lokalizację pozostałych podpór. Jeśli na słupkach nie ma zabetonowanych wcześniej obejm, mocujemy uchwyty, przykręcane za pomocą kołków rozporowych i śrub. Wykorzystujemy wtedy tymczasowe podpory montażowe do ustawienia najpierw belek, a następnie łączymy je z obejmami, które przykręcamy do słupków.

Na zamocowanych belkach długimi wkrętami przytwierdzamy legary, w rozstawieniu zwykle 40 cm, ale nie większym niż 50 cm. Jeśli taras będzie spoczywać na podłożu płytowym, mocowane do niego legary osadza się poprzez podkładki izolujące przed wnikaniem wilgoci (z gumy, z pasków papy) za pomocą kołków rozporowych do szybkiego montażu.

Legary, niezależnie od ich mocowania na belkach czy podłożu, muszą wyznaczać równą płaszczyznę z 1,5%-2% nachyleniem na zewnątrz tarasu.

Spadek ten łatwiej uzyskać stosując specjalne wsporniki pod legary, które  umożliwiają bezpośrednie ułożenie tarasu drewnianego na podłożu z możliwością regulacji wysokości. Wsporniki można ustawiać również bezpośrednio na ubitym żwirze.

Każda konstrukcja montowana na zewnątrz powinna być chroniona przed opadem atmosferycznym. Najskuteczniejszym i zarazem ekonomicznym rozwiązaniem jest dedykowana taśma wykonana z kauczuku komórkowego. Taśma jest samoprzylepna, co ułatwia i skraca proces jej montażu.

Krok 9. Przykręcanie desek

Zgodnie z regułami rzemiosła każda deska tarasowa powinna być przymocowana do legara za pomocą dwóch nierdzewnych wkrętów z zachowaniem odstępów od krawędzi przy wkręcaniu. W przypadku deski z szerokim ryflem wkręcać należy zawsze na powierzchni ryfla.

Przyjmuje się odstęp od krawędzi desek przy wkręcaniu:

• krawędź boczna deski: 2 cm
• krawędź czołowa deski: min. 4 cm

Właściwa długość wkręta zależy od grubości deski tarasowej i konstrukcji tarasowej. 

Standardowo oblicza się: długość wkręta = 2,5 x grubość deski tarasowej.

Stal nierdzewna jest koniecznością przy montażu tarasów drewnianych. Rodzaj drewna i miejsce budowy określa, który rodzaj stali nierdzewnej jest najbardziej odpowiedni. Chodzi o specyficzną odporność na korozję na skutek agresywnych żywic i warunków atmosferycznych. Agresywną substancją może być naturalny kwas garbnikowy , który znajduje się na przykład w dębie, czy egzotycznym bangkirai. Drewno zawierające garbniki wymaga co najmniej stali nierdzewnej A2.

Zwykłe ocynkowane wkręty szybko pokryją się rdzą, a przy kontakcie z drewnem egzotycznym wokół nich mogą pojawić się nieestetyczne plamy i przebarwienia.

Desek nie układa się na styk, lecz pozostawia kilkumilimetrową  szczelinę, co zapobiegnie deformacji pokrycia na skutek pęcznienia i kurczenia się drewna. Suche w lecie drewno nabiera wiosną i jesienią wilgoci i pęcznieje. W zależności od stopnia zawilgocenia i właściwości drewna, deski mogą rozszerzyć się nawet o 2-3 mm. Jeżeli odstępy między nimi są zbyt małe, to woda nie może spływać. Stosując krzyżyki dystansowe, ułatwimy sobie ustalenie równych odległości między deskami.

Przy standardowej szerokości deski 145 mm należy wybrać odstęp 6 mm.

Przy wąskich deskach z drewna egzotycznego (szerokość 110 mm) wystarczy zachowanie odstępu 4 mm.

Krok 10. Konserwacja

Przed ułożeniem konstrukcji wszystkie elementy drewniane powinno się całościowo zaimpregnować i uzupełnić impregnat w miejscach ich przycinania czy strugania. Po zmontowaniu konstrukcji można ją też pokryć impregnatem oleistym metodą natryskową. Drewno egzotyczne jest znacznie bardziej odporne na warunki atmosferyczne, zagrzybienie czy porażenie przez owady  – konstrukcji takiej nie trzeba dodatkowo zabezpieczać.

Pokrycie tarasu drewnianego  – wymaga systematycznej konserwacji, zapewniającej zachowanie estetycznego wyglądu.

Deski z drewna drzew iglastych pokrywa się impregnatem barwiącym i lakierem. Malowanie, które daje nienaturalny wygląd pokrycia, szybko ulega zniszczeniu i wiąże się z koniecznością odnowienia całej powierzchni. Popularnym sposobem wykończenia desek tarasowych – zwłaszcza z drewna egzotycznego – jest olejowanie, które powinno się ponawiać przynajmniej raz w roku.

Dach to zwieńczenie całego budynku nadający mu ostateczną bryłę. Składa się z konstrukcji nośnej oraz pokrycia, które zabezpiecza przed działaniem warunków atmosferycznych i stratą ciepła. Z jakich surowców powstaje? Czym się charakteryzują poszczególne materiały? Rozwiewamy wątpliwości!

Więźba dachowa – co to jest?

Więźba dachowa to drewniana konstrukcja składająca się z krokwi, belek, murłat, płatwi, jętek, słupów, mieczy, przepustnic, która pozwala przenieść ciężar własny konstrukcji oraz ciężar pokrycia dachowego na ściany budynku. Więźba wpływa na wytrzymałość oraz kształt całego budynku.

Drewniane konstrukcje dachowe dzielimy na konstrukcje tradycyjne oraz nowoczesne konstrukcje prefabrykowane.

Więźba dachowa tradycyjna – co warto o niej wiedzieć?

W przypadku tradycyjnych więźb dachowych prace ciesielskie wykonywane są na placu budowy. Drewno potrzebne do budowy tradycyjnej więźby dachowej pozyskiwane jest zazwyczaj z tartaku. Najczęściej stosowanymi gatunkami drewna są:

• sosna,
• świerk,
• oraz jodła.

Czasami stosuje się również gatunki drewna, takie jak dąb i modrzew (jednak rozwiązania te są droższe). Ważny jest dobór odpowiedniej klasy drewna (zgodnie z projektem np. C-24).

Poszczególne elementy takiej konstrukcji dachu są docinane na wymiar, a następnie dopasowywane i łączone za pomocą połączeń ciesielskich, co odbywa się na placu budowy. Budowanie więźby dachowej w tradycyjny sposób jest pracochłonną i żmudną pracą – wymaga od wykonawców dużego doświadczenia, dogłębnej wiedzy i precyzji. Zbudowanie więźby dachowej metodą tradycyjną jest również bardziej czasochłonne niż w przypadku więźby prefabrykowanej. Jednak to rozwiązanie jest często wybierane przez inwestorów. Mocną stroną tego rozwiązania jest również jego niższa cena w porównaniu z prefabrykowaną kratownicą.

Jak wybrać więźbę dachową do projektu domu?

Dach to znacznie więcej niż zabezpieczenie przed złą pogodą! To kluczowy element konstrukcji budynku, który w dużym stopniu może wpłynąć na wygląd całego budynku. Decydując o wyborze więźby dachowej, musisz wziąć pod uwagę następujące czynniki:

• proces produkcji i instalacji,
• wybór rodzaju konstrukcji uzależniony od wielkości budynku,
• różnica w cenie między więźbą dachową tradycyjną a prefabrykowaną.

Przed określeniem stylu dachu swojego przyszłego domu nie zapomnij najpierw skonsultować się z fachowcami, którzy udzielą Ci ważnych rad w tym zakresie. Niezależnie od tego, czy Twój projekt budowlany dotyczy rozbudowy obecnego domu, czy też jest dostosowany do potrzeb budowy nowego domu, wybór kształtu dachu jest nie tylko kwestią Twojej kreatywności. Przed dokładnym określeniem stylu dachu i wyborem materiałów należy wcześniej zapoznać się z zasadami urbanistycznymi obowiązującymi w gminie, w której ma się znajdować Twój dom.

Rodzaje tradycyjnej więźby dachowej – jakie są?

Do najczęściej stosowanych konstrukcji należą: więźba dachowa krokwiowa, więźba dachowa krokwiowo-jętkowa, więźba dachowa płatwiowo-kleszczowa.

Więźba dachowa krokwiowa

Krokiew to jeden z szeregu nachylonych elementów konstrukcyjnych, takich jak belki drewniane, które rozciągają się od kalenicy lub naroża do płyty ściennej, obwodu skarpy lub okapu i są zaprojektowane do podtrzymywania gontów dachowych, poszycia dachu i związanych z nimi obciążeń. Nie przekracza 6,0 m, a nachylenie połaci dachowej 40-60°. Podstawowym elementem nośnym jest para krokwi, połączonych ze sobą w kalenicy, o długości max. 4,5 m, rozstawionych w odstępach 80-120 cm.

Więźba dachowa krokwiowo-jętkowa

Więźba dachowa krokwiowo-jętkowa ma dużą zaletę, którą jest to, że jest stosunkowo łatwa w wykonaniu i tańsza w porównaniu z innymi rodzajami konstrukcji dachowych. Jej konstrukcja przypomina nieco dach krokwiowy, ale dodano poziomy element konstrukcyjny, który znacząco stabilizuje cały dach – jętkę. Jętka umieszczana jest zwykle na środku krokwi lub wyżej, jej najważniejszym zadaniem jest połączenie i usztywnienie obu krokwi. Tę metodę stosuje się, gdy odległość pomiędzy ścianami zewnętrznymi wynosi od 7 do 9 m. Długość pojedynczej belki krokwiowej w takim dachu wynosi ponad 4,5 m. Podparcie dachu jętkowego zazwyczaj znajduje się w ⅔ rozpiętości krokwi, licząc od spodu dachu. Dolna część pod jętką z reguły ma 4,5 m, a górny fragment do 2,7 m. Typowe nachylenie połaci dachu jętkowego wynosi od 35° do 60°.

Więźba płatwiowo-kleszczowa

Dachy płatwiowe są łatwe w budowie i dostosowują swoją konstrukcję do budynków o skomplikowanych rzutach, dzięki czemu ten rodzaj konstrukcji znajduje szerokie zastosowanie w budownictwie. Płatwie pośrednie opierają się na słupach i stanowią podpory krokwi. Rozstaw słupów wynosi 3,0-5,0m. Szczypce zakrywają krokwie i słupy z obu stron i są połączone z nimi za pomocą gwoździ lub śrub. Połączenie szczypiec z krokwiami odbywa się na jaskółczy ogon.

Więźba dachowa prefabrykowana – co warto o niej wiedzieć?

Prefabrykaty więźby dachowej wykonywane są solidnie i precyzyjnie w wyspecjalizowanych zakładach produkcyjnych. Wykonane są z certyfikowanego drewna wysokiej jakości. Obecnie cały proces produkcji prefabrykowanych dachów jest sterowany komputerowo. Aby wykonać więźbę dachową w tak zautomatyzowanym zakładzie, wszystkie niezbędne dane należy wprowadzić do odpowiedniego programu zgodnie z wcześniej przygotowanym projektem.

Jak wspomniano powyżej, komputerowe narzędzia projektowe umożliwiają wykonanie szerokiej gamy modeli więźb dachowych, w rozmiarach dostosowanych do każdego projektu. Ponadto produkcja fabryczna umożliwia szybkie dostarczenie wykonawcom konstrukcji drewnianych o złożonej geometrii.

Najczęściej do produkcji wiązarów wykorzystuje się dostępne w naszych składach:

• drewno konstrukcyjne C24,
• drewno konstrukcyjne KVH.

Zazwyczaj taką konstrukcję wykonuje się sprawnie i szybko. Montaż prefabrykowanego dachu trwa zwykle do 3-4 dni. Planując jednak budowę prefabrykowanego dachu należy mieć na uwadze, że konstrukcja zostanie dostarczona we wstępnie przygotowanych elementach. Do montażu prefabrykowanej więźby dachowej potrzebny będzie zatem dźwig. Warto również wspomnieć, że taki montaż jest droższą inwestycją niż montaż tradycyjnej więźby.

Dokładność informacji przy projektowaniu więźby dachowej

Prefabrykowane więźby dachowe można zaprojektować na zamówienie przy użyciu zaawansowanego oprogramowania architektonicznego i inżynierskiego, aby idealnie pasowały do projektów wykonawców budowlanych. Stąd tak ważna jest dokładność informacji gromadzonych przez producenta.

Co jeszcze warto wiedzieć o prefabrykowanej więźbie dachowej?

Prefabrykowane drewniane więźby dachowe mają wiele zalet, które wpływają na ich popularność w branży budowlanej i remontowej.

Łatwa implementacja więźby dachowej

Wykonanie wiązarów dachowych jest łatwe, ponieważ można je łatwo przenosić za pomocą dźwigu, a zadania związane z ich montażem są proste i powtarzalne. W rzeczywistości do montażu wiązarów dachowych wystarczą zazwyczaj dwie osoby.

Wysoki poziom odporności

Koncepcja triangulacji zapewnia wiązarom dachowym bardzo wysoki poziom odporności na różnego rodzaju naprężenia.

Imponujący zasięg

Więźby dachowe mogą osiągać rozpiętości przekraczające 24 m, umożliwiając zagospodarowanie dużych przestrzeni wewnętrznych bez słupów i ścian nośnych.

Lekkość

Wiązary dachowe ważą od 0,04 do 0,07 kN/m. Ta niewielka waga nie tylko ułatwia ich przenoszenie, ale również przyczynia się do zmniejszenia obciążeń sejsmicznych w budynkach, których dach jest wykonany z wiązarów dachowych.

Oszczędność

Planując zastosowanie wiązarów dachowych we wstępnej fazie projektu możemy również ze względu na ich stosunkowo niewielką wagę zastosować mniejszy przekrój ściany, co pozwala na odciążenie fundamentów budynku. Fundamenty, które przenoszą mniejsze obciążenia i cieńsze, lżejsze ściany nośne pozwalają nam zaoszczędzić na materiałach budowlanych do ich wykonania.

Niezwykle precyzyjne pomiary

Projektowana komputerowo konstrukcja wiązarów dachowych oraz najnowocześniejszy sprzęt użyty do ich produkcji zapewniają jednolitą jakość produktu, którego pomiary są dokładne co do milimetra.

Niski wpływ na środowisko

Drewno konstrukcyjne używane do produkcji wiązarów dachowych – drewno konstrukcyjne C24 lub drewno konstrukcyjne KVH jest jedynym odnawialnym materiałem budowlanym. Ponadto drewno wiąże węgiel zmagazynowany podczas jego wzrostu.

Krótkie czasy produkcji i szybki montaż

Zabezpieczona przed warunkami atmosferycznymi produkcja fabryczna za pomocą zautomatyzowanych narzędzi pozwala dostawcom wiązarów dachowych oferować niezwykle krótkie czasy produkcji, nawet w przypadku zamówień z dużą liczbą wiązarów.

Prefabrykowana konstrukcja dachowa pozwala na znaczne skrócenie czasu montażu na placu budowy dzięki czemu możemy robić to nawet zimą i w ekspertowym tempie zabezpieczyć budynek przed warunkami atmosferycznymi.

Czy więźba została zamontowana poprawnie? Jak to sprawdzić?

Sprawdzenie poprawnego zamontowania więźby dachowej powinno zostać wykonane przez kierownika budowy. Jednak samo wykonanie poprawnie więźby dachowej od początku przez profesjonalistów będzie o wiele łatwiejsze i tańsze niż późniejsze jej naprawianie, demontowanie i wykonywanie jej ponownie w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości.

Ile kosztuje więźba dachowa? Ceny więźby dachowej

Cena więźby dachowej, a także koszt wykonania konstrukcji zawsze jest ustalany indywidualnie. Taki projekt wymaga zatrudnienia wykwalifikowanego specjalisty. Jeżeli jesteś zainteresowany zakupem drewna na konstrukcje dachową skontaktuj się z nami i poproś o wycenę. Wycen dokonujemy na podstawie przesłanego zestawienia drewna, które powinno znajdować się w projekcie budowlanym.

Różnica między drewnem tartacznym a certyfikowanym

W przypadku tradycyjnych konstrukcji dachowych najczęściej stosowane do ich wykonania jest mokre drewno tartaczne . Drewno to ma szorstką powierzchnię przez co wymaga dodatkowej impregnacji przeciw grzybom i szkodnikom. Drewno o dużej wilgotności z niestruganą powierzchnią narażone jest w większym stopniu na występowanie pleśni i grzybów oraz uławia wniknięcie niepożądanych szkodników w głąb drewna. Szorstka powierzchnia w większym stopniu jest również podatna na ogień. Takie drewno nawet po zamontowaniu konstrukcji potrafi się skręcać, wypaczać i pękać w procesie schnięcia, a nierówności te mogą być widoczne na gotowym dachu.

Aby uniknąć takich niespodzianek konstrukcje tradycyjne coraz częściej wykonywane są również z certyfikowanego suszonego, struganego drewna KVH, co na zachodzie jest już normą. Warto również wspomnieć, że przy budowie np. budynków użyteczności publicznej wykorzystywane jest wyłącznie drewno certyfikowane.

Drewno certyfikowane musi spełniać określone normy. Proces suszenia likwiduje mogące występować w drewnie szkodniki i grzyby. Natomiast struganie powierzchni zamyka pory w drewnie dzięki czemu zwiększa odporność drewna na występowanie pleśni i grzybów, a także utrudnia zagnieżdżenie się szkodników żerujących w drewnie. Gładka powierzchnia drewna sprawia również, że wzrasta jego odporność na ogień. Dzięki temu można uniknąć zabezpieczania drewna impregnatami.

Według producentów impregnaty do drewna są szkodliwe dla ludzi, ale tylko do czasu wchłonięcia się w drewno i wyschnięcia. Po określonym czasie nie są toksyczne i nie stanowią zagrożenia. Dopuszczone do obrotu detalicznego są tylko środki mniej toksyczne, ale np. używany przez wiele lat xylamid, jako zbyt trujący, został wycofany ze sprzedaży.

Certyfikowane drewno KVH i C24

Najczęściej spotykanymi rodzajami certyfikowanego drewna konstrukcyjnego są:

• Drewno konstrukcyjne KVH C-24
• Drewno konstrukcyjne świerkowe C-24
• Drewno konstrukcyjne sosnowe C-24

Drewno budowlane C-24 jest to drewno strugane, suszone wg normy PN-EN338, która reguluje wartości wytrzymałości i sztywności różnych klas konstrukcyjnego drewna iglastego i liściastego przy wilgotności wynoszącej 16-18%.

Co to jest drewno KVH?

KVH – skrót z niemieckiego Konstruktionsvollholz – to drewno świerkowe lub sosnowe klejone na mikrowczepy za pomocą klejów niezawierających formaldehydu, dzięki czemu są produktami bezpiecznymi i wysoce zrównoważonymi. Nie każde drewno klejone ma mikrowczepy to KVH, aby drewno mogło zostać oznaczone jako KVH wymaga specjalnych certyfikatów. Ocenianie drewna odbywa się zgodnie z niemiecką normą DIN 4074-01 i EN 14081 (klasyfikacja wytrzymałości). Zgodność jest następnie monitorowana przez zewnętrzne firmy zajmujące się kontrolą jakości. Typowa klasa stopniowania drewna konstrukcyjnego KVH (S10 TS) odpowiada europejskiej klasie wytrzymałości drewna C24, określonej w normie europejskiej EN 1912..

Wyraźne właściwości powierzchni

KVH zazwyczaj występuje w dwóch klasach wizualnych – KVH-Si dla widocznych lub eksponowanych struktur oraz KVH-NSi dla niewidocznych lub nieeksponowanych struktur, w długościach do 13 metrów. Oba te typy mają ledwo widoczne różnice, łączone na mikrowczepy w neutralnych kolorach, aby zapewnić, że naturalny wygląd powierzchni pozostanie nienaruszony. W przypadku widocznych zastosowań istnieje kilka ustalonych limitów, które obejmują stan sęków, rozmiar i szerokość wrastającej kory i pęknięć.

Wymagania stawiane jakości drewna KVH zwykle przekraczają tradycyjne wymagania w przepisach UE dotyczących klasyfikacji i mają na celu osiągnięcie określonego wyglądu wizualnego i niezawodnych wartości wytrzymałości.

Drewno konstrukcyjne C-24 świerk lub sosna

Drewno to choć spełnia te same normy co KVH różni się tym, że jest wykonane z jednego kawałka drewna bez klejenia przez to ich długość rzadko przekracza 6 metrów.

Najbardziej pożądanym gatunkiem jest świerk skandynawski, który dzięki temu, że rośnie w surowym klimacie ma małe przyrosty roczne, co wypływa na wytrzymałość końcowego produktu. Drewno świerkowe pozyskiwane w Polsce ze względu na większe przyrosty jest materiałem słabszej jakości.

W naszych lasach dominującym gatunkiem jest sosna i jest ona również wykorzystywana jako surowieć do produkcji drewna konstrukcyjnego C-24. Zadania na temat jaki materiał do produkcji jest lepszy są podzielone. Z świerkiem przemawia mniejsza waga i większa odporność na czynniki biologiczne . Sosna jest materiałem równie, jak nie nawet bardziej wytrzymałym na obciążenia, a przy tym jest tańsza.

Wszystkie rodzaje drewna na więźby dachowe są dostępne w Gdańskich Składach Drzewnych:

• świerk skandynawski C-24 na wiązary,
• drewno KVH C-24 na konstrukcje tradycyjne lub wiązary
• drewno szorstkie, mokre.

W Gdańskich Składach Drzewnych (sprawdź ofertę) kupisz asortyment drzewny od A do Z! Oferujemy takie produkty jak: sklejki, płyty meblowe i budowlane, tarcica, drewno egzotyczne, drewno budowlane, tarasy drewniane, boazerie, podbitki, elewacje, blaty drewniane, stopnie schodowe, deski podłogowe, architektura ogrodowa, listwy wykończeniowe, materiały opałowe i akcesoria do drewna. Wykonujemy także cięcie drewna, okleinowanie oraz transport. Zapraszamy do kontaktu!

Jesteś zainteresowany więźbą dachową? Skontaktuj się z nami i uzyskaj wszystkie potrzebne informacje – damian.walter@skladydrzewne.pl

Efektowny, zadbany taras jest przedłużeniem salonu, a w ciepłe dni stanowi najbardziej komfortową strefę wypoczynkową. Jednym z podstawowych elementów aranżacji tego miejsca jest wybór odpowiedniego drewna na taras. Podpowiadamy, o czym należy pamiętać, aby cieszyć się pięknym, drewnianym tarasem przez długie lata.

Jak wybrać drewno na taras?

W porównaniu z kamieniem czy terakotą, drewno wygląda bardziej naturalnie, daje wrażenie ciepła, jest bezpieczniejsze i przyjemniejsze dla bosych stóp. Nic więc dziwnego, że pozostaje najpopularniejszym wyborem. Jeśli już zdecydowaliśmy się na ten surowiec, pozostaje pytanie, jakie drewno na taras będzie najlepsze? Przede wszystkim takie, które będzie odporne na zniekształcenia, nacisk, uszkodzenia mechaniczne i wodę. Wybierając drewno na taras, warto odpowiedzieć sobie na kilka pytań:

• W jakim miejscu jest położony taras? Jeśli mamy zamiar zbudować taras tuż przy oczku wodnym, strumyku lub basenie, konieczny będzie zakup bardziej odpornego na zawilgocenie drzewa na taras.
• Jaką funkcję będzie pełnił taras? Może się okazać, że na tarasie przylegającym do sypialni, czyli użytkowanym przez dwójkę domowników, nie potrzeba tak odpornego drewna, jak na tarasie, na którym często urządzamy przyjęcia dla gości.
• Czy taras będzie zadaszony? Jeśli nie, znowu warto rozważyć zakup najtrwalszych gatunków.
• Jaki styl przeważa w całym domu? Kwestie estetyczne oczywiście mają w tym przypadku znaczenie. Jeśli w domu przeważa styl egzotyczny lub kolonialny, sosnowe deski na podeście będą się z nim gryzły. I odwrotnie, wybór egzotycznego drzewa na taras będzie raczej kontrowersyjny, jeżeli we wnętrzu panuje klimat wiejskiej chatki.

Jaka deska będzie najlepsza na taras?

Jeśli stajemy przed pytaniem, jakie drewno na taras będzie najlepsze, szybko zorientujemy się, że wybór jest dość duży, ale zasada jedna. Krajowe gatunki drewna, takie jak sosna, świerk czy buk najlepiej sprawdzają się na tarasach zadaszonych i nienarażonych na silne działanie wilgoci.

Na tarasy bez dachu, silnie nasłonecznione, budowane przy oczkach wodnych i basenach oraz narażone na duży nacisk i ryzyko uszkodzeń, poleca się trwalsze i bardziej odporne gatunki.

Jakie drewno sprawdzi się na tarasie?

Na rynku dostępny jest szeroki wachlarz drewna tarasowego, więc wybór wcale nie jest łatwy. Przed zakupem warto rozważyć różne opcje, sprawdzić parametry i zastanowić się, jakie drewno na taras będzie najbardziej optymalną opcją w naszym przypadku. Najpopularniejsze i najchętniej wybierane gatunki to:

1. Sosnowa deska tarasowa

Jest jednym z najczęściej wybieranych rodzajów drewna na taras ze względu na łatwą dostępność oraz niską cenę. Jest to podyktowane faktem, że 70 proc. polskiego drzewostanu stanowi właśnie sosna. Sosnowe deski tarasowe są dobrym rozwiązaniem dla osób, które chcą zbudować swój taras tanio i szybko. Deski z sosny nadają się również świetnie do wykańczania balkonów czy elementów architektury ogrodowej.

Kolejną zaletą tego rodzaju drewna jest łatwość obróbki i jasny, ciepły kolor. Dobrze wysuszone deski sosnowe nie puszczają żywicy. Trzeba jednak pamiętać, że sosna nie jest polecana jako intensywnie użytkowana nawierzchnia. Jest stosunkowo miękka, mało odporna na ścieranie i nie należy do najtrwalszych.

Na drewniane deski tarasowe warto się zdecydować, jeśli budujemy podest, który będzie zadaszony i użytkowany w oszczędny sposób. Ze względu na łatwą biodegradację sosny, ten rodzaj drewna na taras trzeba regularnie konserwować. Impregnowanie, lakierowanie i olejowanie przedłuży trwałość sosnowego podestu.

SPRAWDŹ  – DESKA TARASOWA SOSNOWA

2. Modrzew europejski na taras

Jest twardszy i bardziej wytrzymały niż drewno sosnowe, świerkowe czy bukowe, wciąż zachowując dobrą cenę. Modrzew charakteryzuje się bardzo wysoką odpornością na gnicie, mimo to trzeba go impregnować. Regularna konserwacja przed grzybami i pleśnią przedłuży trwałość modrzewiowego podestu nawet do 15 lat.

SPRAWDŹ – DESKA TARASOWA MODRZEW EUROPEJSKI

3. Świerk skandynawski na taras

Ten rodzaj drzewa na taras cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, ponieważ łączy dużą wytrzymałość i walory estetyczne. Świerk skandynawski bywa nazywany białym drewnem ze względu na swój charakterystyczny słomkowy kolor. Jest łatwy w obróbce, a wysoka zawartość żywicy w naturalny sposób zabezpiecza go przed warunkami atmosferycznymi. Mimo to świerkowy taras trzeba impregnować, aby zabezpieczyć go przed grzybami, pleśnią i wilgocią.

Dobrze zakonserwowany taras świerkowy będzie służył długie lata nawet bez zadaszenia, ale nie powinien być montowany w bardzo wilgotnym miejscu i nie może mieć bezpośredniego kontaktu z gruntem.

SPRAWDŹ – DESKA TARASOWA ŚWIERK SKANDYNAWSKI

4. Modrzew syberyjski na taras

To kolejny obok świerku skandynawskiego hit wśród klientów, którzy zastanawiają się, jakie drewno na taras będzie miało najlepszy stosunek jakości do ceny. Modrzew syberyjski charakteryzuje się niewielką liczbą sęków i dużą odpornością na ścieranie, uszkodzenia mechaniczne i biodegradację.

Niewątpliwą zaletą tego drewna jest bardzo długa żywotność, która po odpowiedniej impregnacji dochodzi do 30 lat. Modrzew syberyjski nadaje się do wybarwiania, można więc tworzyć z niego bardzo ciekawe aranżacje.

SPRAWDŹ – DESKA TARASOWA MODRZEW SYBERYJSKI

5. Drewno egzotyczne na taras

Najpopularniejsze gatunki egzotycznego drzewa na taras to teak, massaranduba i bangkirai. Dzięki zwartej strukturze są odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Z kolei duża ilość żywicy i naturalnych olejków w tych drzewach zapewnia trwałość. Warto pamiętać, że pod wpływem czynników atmosferycznych egzotyczne drewno na tarasie szarzeje, dlatego trzeba pokryć je specjalnym olejem.

SPRAWDŹ – DESKA TARASOWA BANGKIRAI

Egzotyczne drewno na taras – czy to ma sens?

Jak już wspomnieliśmy popularne gatunki drzew egzotycznych wykorzystywanych przy budowie tarasów są bardzo trwałe i wytrzymałe. Nawet bez impregnacji mogą wytrzymać na zewnątrz kilkadziesiąt lat, co nie znaczy, że nie warto ich konserwować. Trzeba jednak pamiętać, że obróbka drewna egzotycznego wymaga więcej uwagi niż w przypadku innych gatunków. Drzewa te wchodzą w reakcję z żelazem, w związku z czym przez nieuwagę możemy się dorobić brzydkich smug na powierzchni naszego tarasu.

Z tego powodu do montażu egzotycznych desek tarasowych używamy nierdzewnych wkrętów z wysokiej jakości stali lub mosiądzu. Wkręty należy umieszczać w wywierconych wcześniej otworach. Kategorycznie rezygnujemy z gwoździ, ponieważ deski w trakcie wbijania mogą pęknąć. Egzotyka na tarasie jest bardzo efektowna i trwała, ale również droższa niż rodzime i europejskie gatunki.

Drewno czy kompozyt na taras?

Deski kompozytowe są nowoczesnym rozwiązaniem w budowie zewnętrznych podestów. Wykonuje się je z mieszanki drewna oraz tworzyw sztucznych, które wzmacniają całość i sprawiają, że otrzymany materiał staje się trwalszy i bardziej wytrzymały. Nie trzeba go regularnie impregnować i konserwować. Deski kompozytowe są odporne na warunki atmosferyczne, promienie UV, czynniki biologiczne, a także lekkie i łatwe w montażu. Można więc powiedzieć, że kompozyt łączy najlepsze właściwości drewna i materiałów syntetycznych.

Impregnacja drewna tarasowego

Konserwacja drzewa na tarasie zapewni mu ochronę przed czynnikami zewnętrznymi, pleśnią, grzybami oraz przedłuży trwałość. Jeśli mamy do czynienia z nowym tarasem, deski zabezpieczamy impregnatem ze wszystkich stron, najlepiej dwukrotnie. Druga warstwa impregnatu powinna być nałożona dopiero, gdy wyschnie pierwsza.

W przypadku tarasu, który był już użytkowany, należy najpierw oczyścić jego powierzchnię, najlepiej twardą szczotką i wodą pod ciśnieniem. Jeśli zachodzi taka potrzeba, deski warto również zeszlifować.

Wybór preparatów do impregnowania jest duży: lakiery, bejce, pasty i oleje. Trzeba pamiętać, że drewno raz pokryte olejem można już tylko olejować. Oleje do drewna rozprowadzamy wzdłuż słojów za pomocą szmatki lub pędzla, a nadmiar zbieramy, aby nie powstała powłoka.

Drewno na tarasie zwykle impregnujemy dwa razy do roku. Koniecznie trzeba to zrobić po sezonie letnim, ponieważ kilka miesięcy w słocie i niskich temperaturach tylko pogłębi ewentualne ubytki. Sporo osób decyduje się również na odświeżenie tarasu na wiosnę.

Fakty i mity o deskach tarasowych

Marzysz o pięknym drewnianym tarasie, ale obawiasz się, że drewno nie będzie wystarczająco wytrzymałe? Wybierając budulec na taras spotykamy się z krążącymi wokół drewna mitami. Sprawdźmy zasadność kilku z nich!

MIT. Taras drewniany jest nietrwały. Drewno egzotyczne cechuje niezwykła trwałość, niezaimpregnowane deski tarasowe Bangkirai zachowają swoją funkcjonalność nawet do 50 lat! Gatunki nieegzotyczne po odpowiedniej impregnacji również zachowują wysoką trwałość. Dlatego na łamach naszego bloga tak często przypominany o dokładnej impregnacji z wykorzystaniem dobrych jakościowo materiałów (olejów, bejc, impregnatów).

FAKT. Drewno nie nagrzewa się zbyt mocno. To jedna z niezaprzeczalnych zalet drewna, która odróżnia deski tarasowe drewniane od kompozytowych. Po drewnianym tarasie chodzi się z przyjemnością nawet w najbardziej upalne i słoneczne dni!

MIT. Taras wykonany z desek drewnianych skrzypi. Równie ważna, jak jakość drewna tarasowego jest jakość wykorzystanych elementów złącznych i profesjonalny montaż. Nie warto oszczędzać na wkrętach do drewna. Tylko dobrej jakości wkręty zmniejszą rozwarstwianie drewna czy skrzypienie konstrukcji.

FAKT. Deski tarasowe drewniane cechuje niepowtarzalnie piękny wygląd. To fakt, żaden kompozyt nie odda urody i ciepła drewna. Drewniany taras ma wyjątkowy charakter i urok, którego nie pobije żadna imitacja.

MIT. Deski tarasowe drewniane to chwilowa moda. Od wielu lat drewno jest chętnie wykorzystywanym budulcem i można śmiało stwierdzić, że ten budulec nigdy „nie przejdzie do lamusa”.

FAKT. Drewniane deski tarasowe można zastosować na elewację lub płot. Drewno jest coraz częściej stosowane jako element elewacji lub jako budulec nowoczesnych ogrodzeń. Trwałość, solidność i piękny wygląd to tylko niektóre zalety. Płynne przejście drewnianego tarasu na pionową ścianę daje często niewiarygodny efekt wizualny.

Stół to jeden z najważniejszych elementów wyposażenia kuchni, jadalni lub salonu. Wokół niego gromadzi się cała rodzina, aby wspólnie spożywać posiłki i celebrować ważne chwile. To mebel, który pełni przede wszystkim funkcję użytkową. Dlatego jest szczególnie narażony na uszkodzenia mechaniczne oraz wilgoć. Dlatego tak ważny jest wybór surowca do jego produkcji. Jakie drewno na stół wybrać: liściaste, iglaste, z drewna krajowego, a może egzotycznego? Sprawdź!

Czy drewno to dobry surowiec do produkcji stołów i blatów?

Zakup stołu to inwestycja na wiele lat. Dlatego wiele osób decyduje się na drewno, które jest wyjątkowo trwałe i łatwe w obróbce. Ma też wiele innych zalet: jako naturalny surowiec jest ekologiczne i doskonale nadaje się do recyklingu. O tym, że świetnie prezentuje się w każdym pomieszczeniu, niezależnie od jego przeznaczenia, chyba nie musimy nikogo przekonywać. Z drewna najczęściej powstają stoły jadalniane, kuchenne, stoliki kawowe, blaty robocze, a także stoły restauracyjne i lady przeznaczone do serwowania posiłków.

Jakie drewno na stół? Najlepsze gatunki drewna

Wybór gatunku drewna ma kluczowe znaczenie przy produkcji stołu. Wpływa nie tylko na kolor i usłojenie, ale przede wszystkim trwałość mebla. Świetnym materiałem do produkcji stołów jest tarcica liściasta oraz np. drewno egzotyczne. Choć w branży stolarskiej wykorzystuje się również tarcicę iglastą, większą popularnością cieszy się drewno pochodzące z drzew liściastych. Najchętniej wybierany jest rodzimy dąb, buk lub jesion, a także egzotyczny orzech amerykański, drewno teakowe i okume. Przyjrzyjmy się bliżej najpopularniejszym gatunkom drewna na stół.

Stół z drewna dębowego

Dąb to nie tylko jedno z najbardziej rozpowszechnionych drzew w Polsce i Europie, ale także najchętniej stosowany surowiec w branży meblowej. Drewno pochodzące z tego drzewa jest twarde, a dzięki temu wyjątkowo wytrzymałe i odporne na ścieranie. Wyróżnia się ciepłą barwą oraz charakterystycznym usłojeniem i porowatą strukturą. ZOBACZ BLATY DĘBOWE

Stół bukowy

Buk to, podobnie jak dąb, jedno z najchętniej wykorzystywanych drzew w branży meblarskiej. Drewno bukowe wyróżnia się dużą twardością, ale jest wrażliwe na wilgoć i działanie innych warunków atmosferycznych. Może mieć różne barwy: od lekko różowawej po fioletową, a nawet czerwonawą. ZOBACZ BLATY BUKOWE

Stół z drewna teakowego

Drewno teakowe pochodzące z drzew naturalnie występujących na terenie Azji, charakteryzują się dużą odpornością na działanie czynników zewnętrznych. Drewno teakowe jest średnio twarde – dzięki temu doskonale nadaje się do obróbki. Wyróżnia się piękną, złotobrązową barwą. SPRAWDŹ DREWNO TEAK

Stół z orzecha amerykańskiego

Orzech amerykański pochodzi z terytorium Ameryki Północnej. Wyróżnia się charakterystyczną barwą: od jasnobrązowej po czekoladową. Drewno pochodzące z tego drzewa jest umiarkowanie twarde. Dzięki temu jest łatwe w obróbce i doskonale nadaje się do produkcji stołów i mebli. Nadaje meblowi prestiżowego wyglądu. SPRAWDŹ ORZECH AMERYKAŃSKI

Drewniany stół a aranżacja wnętrza

Drewniany stół doskonale sprawdzi się we wnętrzach urządzonych w stylu skandynawskim, rustykalnym, prowansalskim czy orientalnym. Ale nie tylko! Drewniany blat z metalowymi nogami będzie idealnym dopełnieniem wnętrz w stylu loftowym czy industrialnym.

Drewno ociepla wnętrze i wprowadza przytulny klimat do pomieszczeń. Doskonale współgra z innymi materiałami takimi jak szkło czy beton. Dostępne jest w wielu odcieniach: od mlecznobiałego po ciemnobrązowy i czerwonawy.

Impregnacja i czyszczenie stołu drewnianego

Drewno to jeden z najszlachetniejszych i najchętniej wybieranych materiałów do produkcji mebli do kuchni, salonu czy jadalni. Wiele osób zastanawia się jednak, czy drewno na stół wymaga impregnacji? Do zabezpieczenia blatu niezbędny będzie zakup specjalnych środków impregnujących przeznaczonych do danego rodzaju drewna, najczęściej w postaci lakieru lub oleju.

Profesjonalne środki ochrony drewna skutecznie zabezpieczają powierzchnię przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz trudnymi do usunięcia plamami po jedzeniu lub innych substancjach. Co może być zagrożeniem dla drewna? Choćby mokra szklanka! Warto pamiętać, że drewno, niezależnie od gatunku, nie lubi wilgoci.

Dlatego każdą plamę po wodzie, kawie, herbacie lub innym napoju należy natychmiast wytrzeć. Do czyszczenia odpowiednio zaimpregnowanego stołu wystarczą: delikatnie zwilżona ściereczka oraz sucha szmatka. Nie wolno stosować żadnych detergentów oraz środków chemicznych! Tego typu produkty mogą spowodować nieodwracalne lub trudne w naprawie (i bardzo kosztowne) szkody. Odpowiednio zabezpieczone drewno na stół będzie służyć przez wiele lat.

Drewno to materiał od wieków stosowany w budownictwie i stolarstwie. Mimo upływu lat wciąż powstają z niego solidne stoły i biurka, stylowe krzesła, pojemne szafy, wytrzymałe półki i znoszące duże obciążenia łóżka. Wiele osób zastanawia się jednak, jakie drewno na meble wybrać? Twarde czy miękkie? Krajowe czy egzotyczne? Podpowiadamy, czym się kierować przy wyborze.

Wady i zalety mebli drewnianych

Drewniane meble to synonim luksusu i elegancji. Charakteryzują się dużą wytrzymałością na obciążenia, a niektóre gatunki także dużą odpornością na działanie warunków atmosferycznych. Ciepły kolor drewna wprowadza do wnętrza przytulny klimat.

Dzięki temu meble wykonane z tego surowca doskonale prezentują się w każdym pomieszczeniu: kuchni, jadalni, salonie czy gabinecie. Drewno jest także dużo bardziej ekologiczne niż inne materiały takie jak plastik czy metal. Doskonale nadaje się do recyklingu i ponownego wykorzystania – meble wykonane z drewna z odzysku cieszą się coraz większą popularnością.

Drewno, mimo wielu zalet, tak jak każdy surowiec ma pewne wady i ograniczenia. W przeciwieństwie do metalu czy plastiku jest bardziej podatne na uszkodzenia, wymaga więc odpowiedniego zabezpieczenia.

Dlatego powierzchnie blatów, biurek czy półek wykonanych z drewna pokrywa się specjalnymi preparatami na bazie naturalnych składników takich jak olej lub wosk pszczeli. Odpowiednio zabezpieczone meble będą służyć przez wiele lat, nawet następnym pokoleniom.

3 najpopularniejsze gatunki drewna na meble

Do produkcji mebli najczęściej wykorzystywana jest tarcica liściasta oraz drewno egzotyczne. Choć w branży meblarskiej stosowana jest zarówno tarcica iglasta, jak i liściasta, to niektóre gatunki cieszą się większą popularnością niż inne. Oto one:

Dąb

Tarcica dębowa charakteryzuje się dużą trwałością i odpornością. Powstałe z niego meble nie tylko doskonale prezentują się we wnętrzach, ale są także bardzo wytrzymałe i odporne na działanie czynników zewnętrznych. Z drewna dębowego najczęściej powstają stoły, szafy, krzesła, biurka, łóżka oraz inne przedmioty codziennego użytku. Jeśli szukasz twardego drewna na meble, dąb będzie doskonałym wyborem.

Orzech amerykański

Drewno pochodzące z drzew rosnących w Stanach Zjednoczonych jest popularnym materiałem wykorzystywanym do produkcji różnego rodzaju mebli. Drewno orzech amerykański bywa nazywany także czarnym, ze względu na korę o ciemnej barwie.

Drewno pochodzące z orzecha amerykańskiego charakteryzuje się dużą twardością, podobnie jak w przypadku orzecha włoskiego naturalnie występującego na terenie Europy i Azji. To kolejne twarde drewno na meble, które warto rozważyć przy wyborze surowca do produkcji mebli.

Teak

Drewno teak należy do najdroższych na świecie, co wcale nie wpływa na spadek popularności tego surowca. Wręcz przeciwnie! Chętnych na meble z tego egzotycznego gatunku drzewa wciąż przybywa. Drewno teakowe ma charakterystyczną, złotobrązową barwę. Dzięki temu, że jest bardzo odporne na działanie wilgoci i warunków atmosferycznych, jest chętnie wykorzystywane także do budowy mebli ogrodowych, tarasowych i balkonowych.

Schody wyznaczają komunikację między różnymi częściami naszego mieszkania. Prowadzą na piętra, antresolę, strych lub poddasze. Częste użytkowanie wymaga użycia odpowiedniego surowca. Najczęściej decydujemy się na drewno, warto jednak wiedzieć, które gatunki sprawdzają się w roli schodów, a które nie nadają się do takiej funkcji. Jakie drewno wybrać na schody wewnętrzne, zewnętrzne i betonowe, aby było nie tylko stylowo, ale i bezpiecznie?

Jakie drewno wybrać na schody wewnętrzne?

Drewniane schody wewnątrz domu nadają przestrzeni ciepła i rodzinnego charakteru. Wystarczy jednak zestawić drewno z odrobiną szkła i metalu, a zaprezentują się w nowoczesnej i ekskluzywnej odsłonie. Możliwości aranżacyjne drewna są niemal nieograniczone! Jeśli konstrukcja ma wyszukany kształt, to nawet postawione w samym sercu salonu będą jego największą ozdobą. W przypadku schodów wewnętrznych istotne są zarówno walory estetyczne, jak i trwałość, bezpieczeństwo oraz praktyczna strona ich użytkowania.

Istnieje opinia, że schody wewnętrzne wykonać można z każdego gatunku drewna, gdyż o ich trwałości i wytrzymałości zadecyduje lakier i sposób ich wykończenia. Nie można zaprzeczyć, że odpowiedni lakier może zdziałać cuda, jest jednak kilka niezwykle ważnych zasad, którymi należy kierować się podczas wyboru drewna. Istotna jest przede wszystkim twardość i odporność na ścieranie, a podstawowa zasada jest jedna – im częściej schody będą używane, tym twardszy gatunek drewna należy wybrać.

Czy twardość drewna na schody wewnętrzne naprawdę jest ważna?

Owszem, twardość to jeden z najistotniejszych parametrów, w szczególności, jeśli wybieramy drewno na schody w często uczęszczanym miejscu. Do budowy konstrukcji nie można użyć dowolnego gatunku, gdyż musi być ono mocne, trwałe i bardzo odporne na ścieranie. Ślady użytkowania jak najdłużej powinny zostać niewidoczne, mimo dużej eksploatacji i możliwości wystąpienia uszkodzeń mechanicznych. Do wykonania schodów wewnętrznych najbardziej nadają się twarde gatunki drewna, gdyż miękkie, nawet wzmocnione najlepszym lakierem, nigdy nie osiągną takiej wytrzymałości. W typowych domach jednorodzinnych na schody sprawdzają się: dąb, jesion, klon, buk albo wiąz.

• Dąb i klon – jeśli zależy nam na trwałości i wytrzymałości, dobrym rozwiązaniem będzie dąb albo klon. Charakteryzują się one najlepszymi parametrami dla schodów wewnętrznych w domach, mieszkaniach, biurach i budynkach użyteczności publicznej. W naszej ofercie znajdziesz stopnie schodowe drewniane oraz klejonki dębowe.
• Jesion – W warunkach domowych sprawdzą się również schody z jesionu, gdyż jest to drewno odpowiednio twarde i bardzo odporne na ścieranie. Sprawdź stopnie z litego drewna oraz klejonki jesionowe.
• Buk – Wybierając schody z bukowiny, musimy przygotować się na wyższy koszt lakierów i środków konserwujących, gdyż wymaga on specjalnych środków dedykowanych do tego gatunku. Sprawdź tarcicę bukową oraz drewno klejone bukowe.
• Drewno egzotyczne – Sprawdzą się również egzotyczne gatunki niewystępujące w Polsce, takie jak: jatoba, wenge, mahoń, doussie, sapelli, cumaru, merbau, massaranduba, teak, iroko, meranti, ipe, bangkirai i denya. Jednak oprócz trwałości, wyróżniają się one również wyższą ceną niż wcześniej wspomniane gatunki.

Jakie drewno na schody betonowe?

W przypadku schodów betonowych mamy do dyspozycji więcej możliwości. Do wykończenia schodów betonowych wykorzystać możemy wiele gatunków drewna, więc przy wyborze warto kierować się nie tylko estetyką, lecz również kosztem konserwacji i utrzymania. W mieszkaniach i domach jednorodzinnych najczęściej spotykane są schody betonowe wykończone drewnem dębowym, bukowym i jesionowym. Są jednak osoby, które decydują się na mniej popularne gatunki, takie jak orzech, wiśnia, brzoza, sosna i drewno egzotyczne. Wszystkie mają swoje plusy i minusy.

• Dąb, buk i jesion – to najpopularniejsze gatunki drewna na schody wewnętrzne i schody betonowe. Faworytem zdecydowanie jest dąb, który wyróżnia się największą trwałością i wytrzymałością. Drewno dębowe jest bardzo odporne na ścieranie i wszelkie urazy mechaniczne, co bezpośrednio przekłada się na trwałość i jakość. Należy jednak pamiętać, że trwałość i odporność stopni zależy nie tylko od drewna, lecz również od odpowiedniej pielęgnacji i zastosowania odpowiednich lakierów i środków konserwujących. Jest to szczególnie ważne w przypadku schodów bukowych, gdyż wymaga on zastosowania specjalnych lakierów. W naszej ofercie znajdziesz stopnie z litego drewna oraz blaty drewniane.

• Orzech włoski – schody z drewna orzecha włoskiego cieszą się coraz większą popularnością i są coraz częściej wybierane. Orzech jest gatunkiem odpowiednio twardym, by sprawdzić się jako wykończenie betonowych schodów domowych, jednakże cechuje go dość krótka żywotność. Schody będą wymagały specjalnej pielęgnacji i częstszej konserwacji niż te z drewna dębu czy jesionu.

• Wiśnia, brzoza i sosna – drewno wiśniowe, brzozowe i sosnowe jest stosunkowo kruche, miękkie i podatne na uszkodzenia. Stosuje się je jednak do wykończenia schodów betonowych, głównie ze względu na niską cenę i łatwą dostępność. Warto pamiętać jednak, że każde z nich, podobnie jak orzech, wymaga częstej konserwacji i lakierowania, co oznacza wyższe koszty utrzymania i częstsze utrudnienia w komunikacji domowej.

• Klon – jeśli zależy nam na trwałości, bardzo dużej twardości i długiej żywotności to drewno klonowe będzie doskonałym wyborem! Klon charakteryzuje się wysoką odpornością na ścieranie i wszelkie urazy mechaniczne, nie wymaga również częstego konserwowania, dlatego podobnie jak dąb, wypada najlepiej spośród wszystkich gatunków drewna. Co więcej, klon występuje w wielu odmianach, więc bez problemu dopasujemy odpowiedni odcień schodów do wystroju mieszkania.

• Drewno egzotyczne – twardość gatunków egzotycznych jest bardzo różna. Jednym z częściej wybieranych do warunków domowych jest drewno Merbau, które jest twarde i odporne na ścieranie. Warto przemyśleć swój wybór, gdyż krajowe drewno dębowe będzie spełniać swoje funkcje równie dobrze jak tarcica egzotyczna. Sprawdź ofertę drewna egzotycznego.

Drewno na schody zewnętrze – jakie wybrać?

Schody zewnętrzne są mocno eksploatowane, często użytkowane, wystawione na zabrudzenia i bezpośrednie działanie warunków atmosferycznych. Z tego też względu schody na zewnątrz wymagają zastosowania najtwardszych i najbardziej odpornych gatunków drewna. Najczęściej wybiera się wyjątkowo twarde i wytrzymałe drewno dębowe, jesionowe lub egzotyczne gatunki takie jak: heban, mahoń i wenge. Drewno bukowe, choć znakomite, to na schody zewnętrzne nie jest polecane – ma bowiem zbyt niską odporność na wilgoć.

W przypadku schodów zewnętrznych unikać należy w szczególności miękkiego drewna pochodzącego z gatunków drzew iglastych np. bardzo popularnej sosny, ale też liściastej brzozy. Drewno obu tych gatunków jest wyjątkowo wrażliwe na działanie wilgoci, której na zewnątrz będzie pod dostatkiem. Pod wpływem nadmiernego zawilgocenia brzoza i sosna mogą pęcznieć, odkształcać się i „puchnąć”, co prowadzi do uszkodzenia konstrukcji schodów. Z tego też względu nie zaleca się drewna brzozowego i sosnowego na schody zewnętrzne, często użytkowane i w pomieszczeniach narażonych na działanie wilgoci, jak np. garaż i piwnica.

Schody zewnętrzne muszą stawiać czoła kapryśnej pogodzie i ekstremalnym warunkom atmosferycznym. Nie obce im są całoroczne opady deszczu lub śniegu, siarczyste mrozy i żar lejący się z nieba! Co więcej, każdego dnia wielokrotnie przemierzamy po ich stopniach, niosąc na podeszwach piach, błoto i inne zanieczyszczenia. Aby uniknąć szybkiego zużycia lub uszkodzenia schodów, musimy starannie zaimpregnować drewno środkiem wnikającym głęboko w jego strukturę i pokryć warstwą oleju lub wosku, co dodatkowo utwardza drewnianą powierzchnię.

Jeśli przed zakupem drewna na schody wewnętrzne, zewnętrzne lub betonowe zastanawiasz się, które elementy budować z drewna najwyższej jakości, odpowiedź jest prosta – pamiętaj, że liczy się przede wszystkim bezpieczeństwo konstrukcji, dlatego do jej wykonania wybieraj wyłącznie najtwardsze i najlepsze gatunki!

Drewno konstrukcyjne potrafi przetrwać lata i dekady w niezmienionym stanie. Mowa tutaj o więźbie dachowej, drewnianym szkielecie, legarach podłogowych czy kolumnach. Wymaga ono jednak odpowiedniego impregnatu. Nie każdy rodzaj drewna nadaje się do tej samej metody impregnacji czy uniwersalnego środka. Przed wyborem metody dokładnie zapoznaj się z rodzajem drewna z jakim pracujesz.

Przygotowanie drewna do impregnacji

Kolejnym aspektem jest wysuszenie drewna. Drewno suche lepiej wchłonie środek do impregnacji, mokre będzie się psuć od środka. Impregnat wsiąknie jedynie powierzchniowo. Pamiętaj też, by nakładać impregnaty w odpowiedniej kolejności. Drewno maluj zawsze zgodnie z kierunkiem słojów lub odpowiednią metodą.

Przed wykonaniem impregnacji nasuwa się dużo pytań. Zatem, jaki jest najlepszy impregnat do drewna konstrukcyjnego? Jak odpowiednio zabezpieczyć drewno konstrukcyjne C24, by efektami prac można było się cieszyć przez wiele pokoleń? Jak używać takiego impregnatu do drewna? Na te i inne pytania postaramy się udzielić odpowiedzi w tym wpisie. Zobacz, jak zabezpieczyć drewno konstrukcyjne!

Jaki impregnat do drewna konstrukcyjnego?

Na rynku można znaleźć wiele impregnatów do drewna. Dzielą się one ze względu na wykazywane przez siebie właściwości. Jednymi z impregnatów zewnętrznych do drewna są środki na bazie soli. Chronią drewnianą konstrukcję przed pleśnią, szkodnikami i ogniem. Jednak ich główną wadą jest to, że są łatwo zmywalne. Znajdziesz też preparaty wodorozcieńczalne. Takie impregnaty do drewna konstrukcyjnego stanowią podstawową ochronę. Można je łączyć z impregnatem solnym.

Kolejnym rodzajem zabezpieczenia drewna jest impregnat rozcieńczalnikowy. Ten, tak samo, jak w przypadku tego na bazie soli, chroni drewno przed grzybami, pleśnią i szkodliwym działaniem owadów. Dodatkowo zabezpiecza drewno przed wilgocią i promieniami słonecznymi.

Warto też, zwrócić uwagę na środki do impregnacji drewna na bazie oleju. Chronią powierzchnie drewna przed wilgocią, pękaniem i wzmacniają jego elastyczność. Natrafisz też na impregnaty na bazie żywic alkidowych lub akrylowych. Takie impregnaty do drewna konstrukcyjnego najczęściej zawierają w sobie również barwniki. Dzięki temu nadasz drewnu pożądany kolor.

Jak wybrać impregnat do drewna?

Preparat powinien posiadać kilka właściwości, by odpowiednio zabezpieczyć drewno. Przy wyborze impregnatu kieruj się jego właściwościami w kwestii zabezpieczenia przed grzybami, pleśnią, szkodnikami, takimi jak korniki.

Dodatkowo taki preparat musi być przyjazny dla ludzi i środowiska znajdującego się w otoczeniu czy pomieszczeniu zabezpieczonego w ten sposób drewna. Kolejnym ważnym elementem jest to, by utrwalał się on na tyle skutecznie i po czasie nie został wymyty przez wodę czy wilgoć.

Nie kupuj impregnatu do drewna z niesprawdzonego źródła. Każdy taki preparat ma pełną oraz jawną dokumentację. Bardzo ważną kwestią przy wyborze impregnatu jest też sposób aplikacji, który będzie dla Ciebie najwygodniejszy i możliwy do zastosowania.

Metody impregnacji drewna konstrukcyjnego

Dwiema najskuteczniejszymi metodami zabezpieczenia drewna jest impregnacja ciśnieniowa i impregnacja zanurzeniowa. Ciśnieniową impregnację można wykonywać jedynie w profesjonalnych warunkach, jakim jest komora ciśnieniowa. Natomiast impregnację zanurzeniową wykonasz bez spełniania dodatkowych kryteriów. Możesz ją przeprowadzić w odpowiednio przygotowanym do tego miejscu, gdzie zanurzysz drewniane elementy na odpowiedni czas wyznaczony przez producenta.

Bardziej czasochłonne i trudniejsze metody impregnacji, które są mniej skuteczne to wcześniej wspomniana impregnacja za pomocą pędzla lub impregnacja natryskowa. Te metody są często koniecznością, jeżeli chodzi o elementy już zmontowane.

Nie kupuj impregnatu do drewna z niesprawdzonego źródła. Każdy taki preparat ma pełną oraz jawną dokumentację. Bardzo ważną kwestią przy wyborze impregnatu jest też sposób aplikacji, który będzie dla Ciebie najwygodniejszy i możliwy do zastosowania.

Jak impregnować drewno konstrukcyjne?

Impregnacja drewna konstrukcyjnego to niezwykle ważna czynność. Pierwszą warstwę impregnatu powinno nakładać się od razu na świeżo wyszlifowane drewno. By impregnacja drewna konstrukcyjnego była jak najbardziej wydajna, produkt należy nakładać za pomocą pędzla.

Preparat mocno wsiąknie w jego strukturę i odpowiednio je nasyci. Jednak by tak się stało, przed impregnacją wilgotność drewna nie powinna przekraczać 12%. Impregnacja powinna być dogłębna. Jeżeli źle ją wykonasz, to drewno zabezpieczone będzie jedynie od zewnątrz. Przez co nie spełni swojej funkcji ochronnej w środkowej warstwie drewna, które będzie ulegać stopionemu niszczeniu. Wybieraj produkty głęboko penetrujące drewno i regulujące jego wilgotność.

Pamiętaj o tym, że aby impregnacja była skuteczna, trzeba przeprowadzić ją w odpowiednich warunkach atmosferycznych i przy odpowiedniej temperaturze otoczenia. Zabieg ten zaleca się wykonywać latem, kiedy temperatura powietrza i podłoża wynosi od około +5 do +30 stopni Celsjusza. W zależności od wybranej metody impregnacji, np. impregnacji natryskowej lub pędzlem, wykonuje się ją dwukrotnie.

Impregnację zanurzeniową wykonuje się zazwyczaj w czasie, nie krótszym niż 30 minut zanurzenia drewna. Po takim zabiegu drewno sezonuje się nie krócej niż 3 dni. Sezonowanie drewna powinno odbywać się w zadaszonym, przewiewnym pomieszczeniu na przekładkach umożliwiających przepływ powietrza. Pomieszczenie użyte do sezonowania drewna należy wietrzyć również przez 3 doby, by można było je oddać do użytku.

Zabezpieczenie drewna konstrukcyjnego

Chcąc odpowiednio zabezpieczyć drewno konstrukcyjne, do jego impregnacji użyj preparatu biobójczego, który połączysz z preparatem kolorowym. Takie zabezpieczenie gwarantuje kompleksową ochronę.

Oprócz impregnatów ochronnych dostępne są również preparaty dekoracyjno-ochronne. Zaliczają się do nich lazury i lakierobejce, a także oleje wzbogacone o składniki toksyczne dla owadów żerujących w drewnie. Pamiętaj jednak, że użycie wyłącznie preparatów dekoracyjno-ochronnych nie zabezpieczy drewna konstrukcyjnego w pełni, przed grzybami, owadami czy ogniem.